เมื่อกลับถึงวัดก็พบว่าญาติธรรมมากหน้าหลายตามารอกันอยู่เต็มศาลาหลวงปูุ่ศรีสุทโธ รวมถึงคุณจ๊อกกี้ คุณประจักษ์ คุณโกศลและคุณสมรชัย และท่านอื่นๆอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม สวัสดีและทักทายกันไปตามอัธยาศัย ที่นานๆจะเจอกันที.....
หลังจากนั้นญาติธรรมได้ร่วมกันน้อมถวายเครื่องสักการะ ดอกไม้ธูปเทียน ปัจจัยและเครื่องสังฆทานต่างๆและพระพุทธรูปปางนาคปรก 9 เศียร ถวายจังหัน ร่วมกันรับประทานอาหารเช้า เก็บภาพที่ระลึก สนทนาธรรมช่วงบ่ายๆ หลังจากนั้นแยกย้ายพักผ่อนเพื่อฟังธรรมต่อในช่วงหัวค่ำกันต่อครับ.....
สมาชิกธรรม/นรธ.พิเชฐ
ต่อ.....ในช่วงค่ำคืนของวันที่ 2 ส.ค.55 ญาติธรรมได้มารวมกันที่ศาลาหลวงปู่ศรีสุทโธ โดยนั่งภาวนาเพื่อรอทำวัตรเย็น แต่เนื่องจากฝนได้ตกลงมาอย่างหนักและต่อเนื่องจึงไม่สามารถสวดมนต์ทำวัตรเย็นได้ ในช่วงนี้บางท่านก็นั่งภาวนาไปเรื่อยๆ บางท่านโดยเฉพาะด้านหน้าก็หยิบกล้องขึ้นมาเพื่อเก็บบันทึกภาพกิจกรรมภายในศาลาไว้เพื่อเป็นที่ระลึก.....เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเพราะภาพที่ได้ออกมานั้นมีดวงจิตมากมายเต็มไปหมดเป็นที่แปลกตาแปลกใจแก่ญาติธรรมที่ได้พบเห็นเป็นยิ่งนัก ต่างก็อยากได้ภาพชุดพิเศษๆเช่นนี้เก็บไว้เป็นหลักฐานและเป็นกำลังใจในการภาวนา เพราะว่ามีดวงจิตหรือกายทิพย์ต่างก็มาร่วมโมทนาบุญกันอย่างล้นหลาม พวกเขาไม่สามารถสร้างบุญได้เองมีโอกาสเพียงร่วมโมทนาบุญเท่านั้น(นานทีจะมีบุญใหญ่).....ต่างจากคนเราที่มีโอกาสภาวนาและสร้างบุญกุศลได้ด้วยตนเองแท้ๆ แต่ก็ไม่ใคร่จะเห็นความสำคัญในเรื่องนี้เท่าที่ควรเลย.....ช่วงนี้ญาติธรรมท่านใดมีกล้องก็จะหยิบออกมาเก็บบันทึกภาพกันอย่างจุใจเลยทีเดียว ก็สมใจกันไปทุกท่านครับ หลังจากนั้นก็นั่งภาวนาต่อไปอีกประมาณ 2 ช.ม.หลังจากออกจากสมาธิแล้ว ก็ได้ฟังธรรมะของพ่อแม่ครูอาจารย์ต่อไปอีกจนถึงประมาณเที่ยงคืนจึงได้แยกย้ายไปพักผ่อน หากใครจะภาวนาต่อก็ตามอัธยาศัย ตามสบายนะครับ.....
ขอเจริญในธรรม
สมาชิกธรรม
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ร่วมบุญใหญ่นี้ ผมมีโอกาสได้ชมภาพบางส่วนจากกล้องคุณเอิญ(ส่วนในบอร์ดยังติดขัดไม่มีภาพใหญ่ให้ชม)
ได้เห็นศาลาที่สามารถใช้ประโยชน์ในการรองรับญาติธรรม ประกอบพิธีกรรมและปฏิบัติธรรมได้แล้วแม้ยังไม่เสร็จ
ได้เห็นภาพผู้คนมากมายที่มุ่งมารับกระแสธรรมและบุญกุศล ทั้งดวงจิต(ทิพย์)ที่เครื่องมือของมนุษย์สามารถรับและแสดงให้เห็นด้วยตาเนื้อได้ เป็นความอัศจรรย์ที่น่าปลื้มปิติแก่ผู้ได้ร่วมสร้างและได้สัมผัสเป็นอย่างยิ่ง ดังกลับว่า ณ ศาลาปฏิบัติธรรมที่ภูดานไหแห่งนี้ เป็นธรรมสภาหรือที่ชุมนุมของเทวดาก็ไม่ปาน
คงไม่ต้องสงสัยในบุญกุศลที่ทุกท่านได้มีโอกาสมีส่วนร่วมในการสร้างศาลาปฏิบัติธรรมและสร้างบุญกุศลยังเนื้อนาบุญที่ ภูดานไหแห่งนี้ ว่าได้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ตนเองและคนหมู่มากผู้ใฝ่ในธรรมเท่าใด
ขออนุโมทนาและเจริญยิ่งในธรรมครับ
นรธ.ภูเบศวร์
ต้องขอโทษท่านภู...ด้วยนะครับที่ทักทายสนทนาด้วยความล่าช้าไปนิด.....หึหึ เกรงว่าจะชมภาพงานบุญกันแบบไม่จุใจและไม่ต่อเนื่องจึงพักการตอบกระทู้ไว้ก่อนชั่วคราว.....
ในความไม่สงสัย ก็ยังมีความสงสัยอยู่บ้างเป็นธรรมดา.....แต่ทุกอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัยบ่งบอกความหมายที่เกินวิสัยที่เราจะคาดคะเนได้ และทุกๆอย่างก็ดำเนินไปในทางที่ดี ที่ถูกต้องตรงตามเป้าหมาย โดยรวมแล้วนับเป็นนิมิตหมายที่ดีของสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ครับ รวมถึงนักรบธรรมและญาติธรรมทุกๆท่านที่จะได้ร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อความเจริญเติบโตในทางธรรมไปในวันข้างหน้าต่อๆไป ภายใต้การชี้แนะอบรมสั่งสอนขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ครับผม
ในหนึ่งปีที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายในชีวิตที่ได้มีส่วนร่วมเกี่ยวข้องกับภูดานไห ทุกอย่างที่ผ่านมาล้วนเป็นเรื่องราวอจินไตยบวกปาฏิหาริย์ และธรรมะที่สุดจะบรรยาย.....และในปีที่สองนับแต่นี้ต่อไปจะมีเรื่องราวอจินไตยที่สูงยิ่งๆขึ้นไปอีกให้เหล่านรธ.และญาติธรรมที่แวะเวียนมาปฏิบัติได้สัมผัสและรับรู้ และศึกษาอีกมากมายนัก.....เตรียมความพร้อมนะครับทุกๆท่าน.....
สมาชิกธรรม
ด้วยความระลึกถึงเช่นกันครับ
หนึ่งปีผ่านไปกับความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง เมื่อรำลึกพิจารณาอดีต ระลึกรู้ในปัจจุบัน ได้เห็นความเจริญเติบโตภายใน ทั้งจากตนเองและผู้อื่นที่เกี่ยวข้องที่สัมผัสสัมพันธ์กัน
ได้เห็นความเจริญภายนอกที่เปลี่ยนแปลงให้เห็นเป็นรูปธรรมในระยะเวลาหนึ่งปี จากความร่วมแรงร่วมใจร่วมบุญกุศลกัน ณ สถานที่อันมีพลังศักดิ์สิทธิ์ ภูดานไห
ก็ด้วยบารมีธรรมและความเมตตาจาก องค์พ่อแม่ครูอาจารย์(พ.สุรเตโช)
เปรียบชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีจวบจนปัจจุบัน หนึ่งปีที่ได้ข้องแวะ ภูดานไห ช่างมีคุณค่าและรับรู้ถึงความว่างเปล่าในชีวิต
ซึ่งแตกต่างกันอย่างลิบลับกับชีวิตที่ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตที่สูญเปล่า
ปัจจุบัน.. แม้นว่าจะไม่สามารถยังประโยชน์ให้เกิดแก่ตนอย่างสมบูรณ์ได้ แต่ก็ปิติอิ่มในใจว่าไม่ได้เกิดมาตายเปล่า..
มองเห็นระยะทางอันยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุดนั้นได้ถูกกำหนดให้สั้นลง แม้จะอีกยาวไกลก็ยังหวังจุดหมายปลายทางได้อย่างไม่เพ้อพก
ถึงจะหยุดหายใจเข้า-ออกไปในปัจจุบันทันด่วนเหมือนวิถีชีวิตคนในปัจจุบัน ก็คงไม่เสียดายเวลาที่คาดหวังให้ยังมีอยู่..
และคงเป็นการนอนตาหลับที่เป็นสุข ด้วยจิตวิญญานที่สงบ..และสันติ.
น้อมเศียรกราบบาทองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ทุกๆองค์ อันมีองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช พุทธสถานภูดานไห เป็นที่สุด
กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ
นรธ.ภูเบศวร์
บางครั้ง..ที่ชีวิตประสบกับวิกฤติ ความสูญเสีย ความทุกข์ เราก็ฉกฉวยเอาสิ่งนั้นมาเป็นโอกาสในการทดสอบและฝึกหัดจิตใจของเรา ในการละวางจากความยึดถือหมายมั่น ในสิ่งที่คิดว่าเป็นเราหรือของเรา ด้วยสติและปัญญาที่ได้ฝึกฝนและบ่มเพาะมา จะได้เห็นถึงพลังแห่งสติและปัญญาของเราในการต่อสู้กับสภาวะนั้น จะด้วยอุบายธรรม หรือการมีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบันขณะ
ไม่ยึดถือความเคยมีเคยเป็นในอดีตที่ล่วงไปแล้วให้ยังคงอยู่(เพราะทุกสิ่งนั้นมีสภาพแปรเปลี่ยนตลอดเวลา)
ไม่คิดหวังอนาคตที่ยังมาไม่ถึงให้เป็นไปดังใจหมายเพราะทุกสิ่งกำหนดกฏเกณฑ์ไม่ได้ แต่ดำเนินไปตามเหตุปัจจัยที่เหมาะสมของมันเอง และไม่หวนกลับ
มีเพียงปัจจุบัน..ที่เป็นจริงอยู่ต่อหน้า นอกนั้นคือความว่างเปล่า (ทั้งอดีตและอนาคต)
เรามีหน้าที่เพียงเข้าใจถึงความเป็นจริงอันนั้นและยอมรับว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นของมันอย่างนั้น ตามเหตุและปัจจัยของมัน อันประกอบด้วยองค์ประกอบหลายๆสิ่งที่เราได้กระทำมาจนเป็นผลในปัจจุบัน
เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ให้เราเฝ้ามองดู อย่างไม่อาจเข้าไปถือเอาได้ แต่ละสิ่งแต่ละอย่างต่างทำหน้าที่ของมันไป แม้ตัวเราจะเป็นสิ่งหนึ่ง เป็นตัวละครหนึ่ง ที่อยู่ในปรากฏการณ์อันนั้นก็ตาม
จะปรากฏผลออกมาให้เราได้แจ้งแก่ใจ กับการเผชิญกับความเป็นจริงนั้น ซึ่งผลลัพธ์เป็นไปตามสมควรแก่ธรรมของแต่ละบุคคล
หรือแม้แต่เราไม่ได้ประสบกับสภาวะแห่งวิกฤติ ความทุกข์ ความสูญเสีย หากเรามองทุกสิ่งด้วยธรรม เราก็อาจน้อมนำเอาสิ่งรอบตัว มาอบรมบ่มเพาะใจให้คลายจากความยึดมั่นถือมั่นได้เช่นกัน เป็นการฝึกฝนก่อนเผชิญกับสภาวะนั้นจริงๆ อาจเหมือนจำลองเหตุการณ์นั้นมาเป็นแบบทดสอบ
ท่านsrithong999 เป็นผู้มีบุญวาสนา อย่างหนึ่งที่ปรากฏให้เห็นเป็นรูปธรรมคือสิ่งมงคลมากมายได้สถิตย์อยู่กับท่าน จะต้องเป็นผู้หนึ่งที่สั่งสมบุญมาไม่น้อย เชื่อว่าเมื่อได้พบหนทาง(มรรค)แล้ว ท่านจะไปถึงจุดหมายปลายทางคือความพ้นทุกข์ได้ไม่ยาก ด้วยความเพียรและความมุ่งมั่นของท่าน
ขอเจริญในธรรม
ภูเบศวร์
ท่านภูเบศวร์ครับ
ตั้งแต่ผมได้พบกับท่านนนต์ ท่านณัฐช้ย ท่านสมบัติ เกือบปีแล้ว
ท่านทั้งหลายได้ให้ข้อคิดว่า วัตถุมงคลที่มีอยู่นั้น ปกติอาราธนาและบูชาขึ้นคอครั้งละ 1-9 องค์ เท่านั้น พวกเรามีความสามารถอาราธนาเท่าที่จำเป็นเท่านั้น
จากที่ได้ติดตามทุก ๆ ท่านที่ร่วมบุญและกิจกรรม ณ.ภูดานไห ด้วยความศรัทธา
ได้เรียนรู้ หลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่างจากทุกท่าน ยังไม่มีโอกาสได้ไป
กราบท่าน พ.สุรเตโช จะพยายามหาจังหวะไปให้ได้ครับ
เห็นทุก ๆ ท่านทำบุญ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดี ทำให้ได้มีแนวทางที่ทำตามได้
นอกจากได้มีโอกาสร่วมบุญกับทุก ๆ ท่านในเวปนี้แล้ว
ยังมีโอกาสได้ฝึกใจและทำบุญกับครูบาอาจารย์ที่เคารพนับถืออีกท่านด้วย
ได้ถวายวัตถุมงคล เนื้อ.... สมเด็จพิมพ์พระประธาน พระกริ่งปวเรศ และอื่นๆ....
ทราบว่า ท่านทำบุญมากมาย ทั้งสร้างสถานปฏิบัติธรรม และอื่น ๆ มากมาย
เป็นการทดสอบจิตใจครั้งสำคัญ ผ่านไปได้ด้วยความราบรื่นและดีใจที่สุดที่ทำได้
เชื่อว่า ต่อ ๆ ไปน่าจะยิ่งทำได้มากยิ่งกว่านี้ / Srithong999
